Raquel Diaz Requera wpadła na pomysł, by skatalogować wszystkie Babcie świata według reprezentatywnych cech. Sporządziła analizę dwudziestu dziewięciu typów Babć i opatrzyła ją ilustracjami tak zachwycającymi, że natychmiast stałam się wielbicielką jej talentu.


„Są wśród Was szczęściarze, którzy wskakiwali na kolana Babci Załatwi Wszystko albo oblizywali ze smakiem usta, wtulając się w pachnące czekoladą ramiona Babci Palce Lizać. Wiemy, że trudno sobie wyobrazić coś przyjemniejszego od zasypiania w objęciach Babci Bajarki, a wielu z was chwali się podróżami na inne planety, w które wyruszali w ślad za rozmarzonym wzrokiem Babci z Głową w Chmurach. Pechowcy mogli paść ofiarą zaklęć Babci Czarownicy, zmieniających dzieci w wazony, doświadczyć na własnej skórze technik oszczędnościowych Babci Sknery lub wysłuchać tysięcy upomnień Babci Pedantki”.

Babcie Alfy i Omegi poznamy po tym, że w ręku zawsze mają krzyżówkę lub sudoku: „Oglądanie quizów telewizyjnych w ich towarzystwie jest doświadczeniem szokującym”. Zaliczane są one do kategorii urocze („czasem nieznośne, ale jednak urocze”). Ich buziaki pomagają w odrabianiu pracy domowej zgodnie z naukowo potwierdzoną teorią, że „wiedza łatwiej wchodzi do głowy z buziakami” (oby nie podchwycili tego pomysłu w ministerstwie oświaty…).

Babcia Bajarka rozdaje z kolei „szybkie buziaki ze szczęśliwym zakończeniem”, a poza tym sprawia wrażenie, jakby wróciła właśnie z jakiejś odległej bajkowej krainy. Zna wszystkie wyrazy na świecie i potrafi opowiadać historie, których dzieci słuchają z rozdziawionymi ustami. W ramach kategorii Babć Bajarek babciolodzy wyróżniają podgrupę Szeherezad: zakończenie bajki zostawiają one zawsze na kolejny dzień, dzięki czemu mają pewność, że wnuki wrócą.

Babcie Czarownice to ponure, stare wiedźmy, które mieszkają w ciemnych, nieogrzewanych domach, mają uczulenie na dzieci i śmiech, a o północy latają na miotle. Niechęć do wnuków dzielą z Babciami Sknerami, skrupulatnie unikającymi wszelkich okazji do podarowania wnukom prezentu (imienin, urodzin, świąt, itp.)

Na szczęście babcie, tak jak wróżki chrzestne, występują parami, istnieje więc duże prawdopodobieństwo, że ta druga okaże się Babcią Szczodrą albo Babcią Załatwi Wszystko:


„Nie ma lepszej Babci od Babci Załatwi Wszystko. Jeśli jesteście wnukami jednej z nich, macie szczęście. Są wielkoduszne, pogodne, miłe i kochające. Lubią czekoladę tak bardzo jak Wy i chociaż starają się być asertywne, nie są w stanie przezwyciężyć potrzeby spełniania zachcianek swoich wnuków. Każdy dzień jest dla nich idealny do zorganizowania przyjęcia albo miłego spędzenia czasu. Potrafią zmienić graciarnię w pałac, pałac w ogród, a ogród w raj”.

W galerii Babć znajdziemy również roztrzepane i bardzo zabawne Babcie z Głową w Chmurach, niskie i korpulentne Babcie Róże, strachliwe Babcie Przesądne, zuchwałe i nieustraszone Babcie Podróżniczki, surfujące po Internecie Babcie Nowoczesne i nadopiekuńcze Babcie Kwoki. Od Babci Kuchareczki nigdy nie wyjdzie się z pustymi rękami, Babcia Krawcowa potrafi zszyć każde pęknięcie, a w domu Babci Złotej Rączki nie ma żadnych zakazów i dzieci mogą się bawić wszystkim, czym chcą.


„Gdyby skupić w jednej Babci wszelką mądrość i zalety wszystkich możliwych rodzajów Babć, ostateczny wynik byłby zbliżony do tego, co w światku babciologii określane jest pojęciem Babci Królowej. To Babcia doskonała – taka, która wie wszystko, więcej i lepiej niż inni, włącznie z mędrcami. Ma wrodzoną zdolność gromadzenia swoich dzieci i wnuków przy stole, na którym nigdy niczego nie brakuje. W gronie rodzinnym czuje się jak ryba w wodzie: dyryguje, wydaje polecenia, komentuje, karci, chwali, przypomina, ostrzega, przytula, żartuje, a przede wszystkim obsypuje całusami i wyściskuje na wszystkie strony swoje wnuki, bez względu na ich liczbę”.

W „Babciach od A do Z” każda postać potraktowana jest z pełną czułości uwagą. Dowiadujemy się, jakie są ulubione perfumy poszczególnych Babć oraz jakie powiedzonka je charakteryzują. Przede wszystkim jednak książka uświadamia nam, że Babcia odgrywa w rodzinie bardzo ważną rolę: jednoczy pokolenia przy rodzinnym stole, przechowuje ważne wspomnienia, kultywuje rodzinne tradycje, otacza domowników opieką i troską, daje poczucie bezpieczeństwa, dzieli się swoją mądrością i życiowym doświadczeniem. Dziadkowie stanowią fundament rodziny i szczęśliwe są te dzieci, które mogą dorastać pod ich czułym i cierpliwym wzrokiem.