„Jakim cudem ludzie, którzy ani myślą zrozumieć śmierci, mieliby zrozumieć miłość? I kto uderzy na alarm?”
Najsłynniejsza historia bożonarodzeniowa w nowym tłumaczeniu i w przepięknym wydaniu.
„Bo jeśli nikt nas nie pyta, jeśli nikt nas nie słucha, jeśli wszyscy wypowiadają się za nas, to nabieramy przekonania, że jesteśmy głupie i bezwartościowe. I stajemy się niewidzialne”.
„Latające talerze… Boże! Tyle zaawansowanych cywilizacji, a ja urodziłam się w tej!”
„Dobre samopoczucie, które się ma dzięki przyjacielowi, jest najlepszym antidotum na przeciwności losu!”.
Kolejna (po Trylogii Zimowej Nocy Katherine Arden) baśniowa mieszanka rosyjskiego folkloru i zimowych klimatów.
Magiczna historia w dwudziestu czterech rozdziałach o bliskich, którzy nas odnajdują, kiedy gubimy samych siebie.
© 2024 Zapiski na marginesie — Wspierane przez WordPress
Twórca motywu Anders Noren — Do góry ↑